Het begon met een vertaling. Frans, voor een dossier uit de Frankrijkpraktijk. Gewoon een opdracht, niks bijzonders. Maar het klikte. En toen Diana vroeg of er misschien ruimte was om meer te betekenen voor Van Gogh Notarissen, werd ze niet weggestuurd. In loondienst kon toen nog niet, maar dat kwam later goed.
Dat is inmiddels tien jaar geleden.
In die tijd is ze uitgegroeid tot vaste kracht binnen de Frankrijkpraktijk. Ze overlegt met Franse notarissen, houdt zich bezig met Europese Verklaringen van Erfrecht en begeleidt cliënten bij internationale vraagstukken waar juridische en menselijke finesse voor nodig is. Geen grote gebaren. Gewoon zorgen dat het klopt.
Formeel mag ze de titel Btr dragen, als beëdigd vertaler sinds het afronden van haar tolk/vertalersopleiding. Maar dat vermeldt ze eigenlijk nooit.
Diana werkt zelfstandig, nauwkeurig en altijd in het belang van de cliënt. “Soms spreken mensen nauwelijks Frans. Dan is het een geruststelling als wij alles uit handen nemen.” Ze doet dat samen met haar collega Aline, waarmee ze een hecht duo vormt binnen de Frankrijkpraktijk. Ieder met eigen dossiers, maar met één doel: zorgen dat het geregeld wordt.
Via haar eigen vertaalbureau verzorgt ze bovendien beëdigde vertalingen van en naar het Frans, specifiek voor notariële aktes. Die combinatie van juridisch inzicht, taalkennis en mensenkennis maakt haar rol uniek.
Naast haar werk is Diana al tien jaar mantelzorger voor haar vader, die Alzheimer heeft. Het is zwaar, maar ze praat er zonder drama over. Gewoon zoals het is. Haar kalmte en verantwoordelijkheidsgevoel maken haar zowel privé als professioneel een stille kracht.
Sommige dossiers blijven haar bij. Zoals de nalatenschap waarbij bijna twintig erfgenamen betrokken waren. Een intensief traject, jarenlang contact met de weduwe, eindeloos afstemmen en schakelen. En toen het eindelijk allemaal geregeld was, overleed de vrouw kort daarna. “Ze had net het geld op haar rekening. Misschien vond ze toen rust.”
Er is ook lucht in het werk. Zoals die ene Teams-call met Juliette Godin, een Franse notaris waarmee Diana regelmatig samenwerkt. Vlak voor kerst, beiden in foute kersttruien — Juliette met een dinosaurus door haar buik, Diana met iets dat je liever niet op een aktefoto ziet. “Ze vroegen me op te staan om mijn trui te laten zien. Iedereen in een deuk.”
Het typeert haar werkwijze: professioneel en precies, maar altijd met ruimte voor menselijkheid. Serieus als het moet. Licht als het kan.
Of er nog plannen zijn voor de toekomst? “Misschien ooit nog een opleiding in erfrecht,” zegt ze. “Maar nu nog niet. Eerst dit.”
Tien jaar Diana betekent tien jaar betrouwbaarheid, betrokkenheid en vakkennis. Geen spotlight. Maar juist daardoor zo onmisbaar.
